TREC

TREC is in Nederland nog niet zo bekend als tak van de paardensport. Het is wel een erg leuke en voor iedereen toegankelijke discipline. Vandaar dat we dit jaar twee TREC evenementen gaan organiseren bij De Zilverhoef: een kennismaking met TREC op 1 en 2 juni en een tweedaagse TREC wedstrijd op 12 en 13 oktober, onder de vlag van de NHAV. Ook gaan we om de week TREC lessen verzorgen in de periode tussen deze twee evenementen.

TREC-wedstrijden zijn meestal tweedaagse wedstrijden, waarbij je overnacht op het wedstrijdterrein, vaak in een tentje of in je trailer, naast de paddock waar je paard in staat. Een TREC-wedstrijd voelt daarom echt als een korte vakantie met je paard.

TREC staat voor ‘Technique de Randonnée Equestre de Compétition’,  ofwel buitenrijden in wedstrijdverband. Een TREC wedstrijd bestaat uit 3 onderdelen:

1. POR: een oriëntatierit met kaart (en in de hogere klassen met kompas)

2. MA: een gangenbeheersingsproef waarbij je zo traag mogelijk moet galopperen en zo snel mogelijk stappen, zonder te draven.

3. PTV: een obstakelparcours met allerlei soorten hindernissen die je ook tijdens een trektocht tegen kan komen.

TREC is ontstaan in Frankrijk, waar het paardentoerisme heel groot is. Franse gidsen wilden bewijzen dat zij de beste gids te paard waren. Zij hielden onderling wedstrijdjes waarin ze probeerden elkaar te verslaan op het gebied van de vaardigheden die je nodig hebt om een groep ruiters veilig van punt A naar punt B te begeleiden. Daar komen heel wat andere dingen bij kijken dan wanneer je bv een nette dressuurproef wil kunnen laten zien (hoewel een goede dressuurmatige basis onontbeerlijk is voor het behoud van je paard en een voorwaarde voor veel van de obstakels, dus daar zul je ook aan moeten werken).

Zo is het onder andere belangrijk dat je je goed kunt oriënteren met behulp van kaart en kompas (in de uitgestrekte natuurgebieden in Frankrijk is vaak geen bereik, dus Google maps is dan geen optie). Dit wordt op een TREC-wedstrijd getest tijdens de POR. Hierbij krijg je een moederkaart waar een route op staat en een blanco kaart van hetzelfde gebied. Je hebt dan 20 minuten de tijd om de route over te nemen op de blanco kaart en alleen die mag je meenemen. Dit komt heel nauw, soms is het een kwestie van aan de linkerkant of de rechterkant van een slootje moeten rijden. Onderweg kom je posten en knippers tegen zodatde jury kan zien dat je de juiste route hebt gereden. Als je die mist of van de verkeerde kant aanrijdt, krijg je strafpunten. In de lagere klassen mag je in equipe rijden (2 of 3 personen), in de hogere klassen moet je alleen rijden. De route is voor beginnende TREC-ruiters ongeveer 25 km, dus voor een gezond paard geen enkel probleem.  

Tijdens de POR heb je steeds te maken met een voorgeschreven snelheid. Die snelheden liggen niet hoog, tussen de 6 km/uur en de 12 km/uur in de laagste klassen. Het lastige hierbij is dat je moet proberen constant die gemiddelde snelheid te rijden, terwijl er geen paard is dat bv 10 km/uur stapt of draaft. Je moet dus steeds stap en draf afwisselen om gemiddeld 10 km/uur op een traject te rijden (en in volle galop terug als je ergens verkeerd bent gereden). Ook weet je niet waar dit traject eindigt. Het kan zomaar zijn dat om de volgende bocht een post staat die je tijd gaat noteren. Te snel is net zo verkeerd als te langzaam. Dit moet een goede gids kunnen omdat die moet kunnen plannen hoe laat de groep bij de lunchplek of het overnachtingsadres zal zijn, daarbij rekening houdend met het niveau van de groep ruiters (met een ervaren groep kun je een hogere gemiddelde snelheid rijden dan met een minder ervaren groep).

Dan is het natuurlijk belangrijk dat jij als gids je paard onder alle omstandigheden onder controle hebt. Dit moet je laten zien tijdens de MA. Tijdens de langzame galop en de vlotte stap mag je paard geen pas draf laten zien en geen voet buiten de baan zetten, ook al staan er parasols naast de baan en zitten er juryleden, misschien zelfs met hondjes. 

Het laatste onderdeel op een wedstrijd is de PTV. Hier moet je laten zien dat je overal veilig langs, door of over kunt rijden, soms met je teugels in 1 hand (omdat je de kaart, je drinkfles of een handpaard in je andere hand hebt). De PTV bestaat uit 14 tot 16 compleet verschillende obstakels. Denk hierbij aan sprongen, maar je kunt ook gevraagd worden door het water te rijden, of over een brug, of een poort moeten open- en dichtmaken. De PTV lijkt een beetje op een speeltuin voor paarden, de meeste paarden en pony's vinden het geweldig leuk om te doen!

Paardvriendelijkheid staat voorop bij TREC. Je mag je paard gerust met je stem aanmoedigen, maar zweep- en sporengebruik worden al snel afgestraft. Bij de PTV mag je de hindernissen waar je paard nog niet aan toe is gewoon overslaan zonder daardoor gediskwalificeerd te worden (je hebt dan alleen 0 punten voor die hindernis). Je bepaalt zelf wanneer je toe bent aan een hogere klasse en je mag ook weer terug naar een lagere klasse als dat toch nog te hoog gegrepen bleek.

TREC wedstrijden zijn eigenlijk altijd een weekend vol plezier met je paard. Zelfs als een onderdeel helemaal verkeerd is gegaan, heb je toch een prachtige rit gereden (ook al ben je hopeloos verdwaald) in een gebied waar je normaal niet zou komen, heb je vast meerdere dingen waar je trots op bent (bv dat je nu wel de poort dicht kon maken of dat je paard bij de MA in ieder geval in de baan is gebleven, al viel hij wel 3x uit de galop) en heb je je ongetwijfeld geweldig vermaakt met alle andere TREC-liefhebbers, die net zo gek op hun paard of pony zijn als jij op die van jou.